Jak planować rozwiązania, które spełnią potrzeby mieszkańców? Najlepiej zgodnie z ideą tzw. „żywych laboratoriów” (ang. living labs).

Wprowadzanie do powszechnego użytku nowoczesnych technologii często jest traktowane jako wyznacznik innowacyjności w zarządzaniu miastem. Szczególnie jeśli w tym procesie biorą udział mieszkańcy. Idea „Żywego laboratorium” zakłada tworzenie systemu służącego eksperymentowaniu i współtworzeniu innowacyjnych rozwiązań w warunkach codziennego życia. Stanowi swoisty ekosystem innowacji, który dąży do ułatwienia badań i procesów rozwoju, dając użytkownikom możliwość brania udziału w procesie projektowania, testowania i wdrażania technologii w miejscu zamieszkania, pracy, czy wypoczynku, a nie w hermetycznym, niedostępnym laboratorium. Proces rozwoju innowacji „żywego laboratorium” zachodzi w wyniku współdziałania firm, instytucji badawczych, władz samorządowych oraz lokalnych społeczności. „Żywe laboratoria” według definicji komisji Europejskiej to publiczno-prywatno-obywatelskie partnerstwa (Public-Private-People Partnerships) na rzecz napędzanych przez użytkowników otwartych innowacji.

Koncepcja znajduje szczególne zastosowanie w zarządzaniu miastem, co daje możliwość wykorzystania zalet koncepcji inteligentnego miasta i doświadczeń jego mieszkańców. Żywe laboratoria to eksperymenty i mechanizmy prorozwojowe realizowane na żywym organizmie miejskim, w których naukowcy i/lub firmy we współpracy z obywatelami mogą wypróbować nowe technologie, produkty i usługi. Kluczowe dla zastosowania narzędzia „żywego laboratorium” jest więc oparcie rozwoju miasta na współpracy biznesu, nauki, obywateli i władz publicznych w procesie tworzenia innowacji.